علوم زیستی دریا
داور رضایی منش؛ پریسا امیری فارسانی
چکیده
تعادل هموستاتیک، تعادلی پویا بین فرآیند تشکیل لخته و مکانیسم تجزیه لخته خونی است. هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرین هوازی منتخب در آب، بر شاخص های فیبرینولیتیک(t-PA، PAI-1، کمپلکس t-PA/PAI-1 و دی دایمر) در ورزشکاران بازنشسته است. به همین منظور 20 مرد داوطلب سالم انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تمرین( 10n=) و کنترل( 10=n) تقسیم شدند. ...
بیشتر
تعادل هموستاتیک، تعادلی پویا بین فرآیند تشکیل لخته و مکانیسم تجزیه لخته خونی است. هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرین هوازی منتخب در آب، بر شاخص های فیبرینولیتیک(t-PA، PAI-1، کمپلکس t-PA/PAI-1 و دی دایمر) در ورزشکاران بازنشسته است. به همین منظور 20 مرد داوطلب سالم انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تمرین( 10n=) و کنترل( 10=n) تقسیم شدند. دو گروه از نظر سن و شاخص توده بدن همسان بودند. برنامه تمرینی درگروه مورد شامل تمرین هوازی در آب به مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه با شدت 55 تا 70 درصد حداکثر ضربان قلب بود. گروه شاهد در مدت تحقیق در هیچ برنامه منظم ورزشی شرکت نکردند. نمونه های خونی برای اندازه گیری آنتی ژن t-PA، آنتی ژن PAI-1، کمپلکس t-PA/PAI-1 و دی دایمر گرفته شدند. برای مقایسه میانگین پارامترها از آزمون های تی مستقل و وابسته در سطح 05/0 = α استفاده گردید. نتایج نشان داد که مقادیر t-PA(001/0=P) و t-PA/PAI-1 (003/0=P) در گروه تمرین افزایش معنی داری و مقادیر PAI-1 (001/0=P) و دی دایمر (001/0=P) کاهش معنی داری داشته است. مقایسه تغییرات بین گروهی نشان داد که تغییرات t-PA (022/0=P) وPAI-1 (038/0=P) بین دو گروه معنی دار بود. بر اساس نتایج این تحقیق تمرین در آب می تواند از طریق افزایش سطوح t-PA و کاهش سطوح PAI-1، در جلوگیری از تشکیل ترومبوز و بروز ناگهانی بیماری های قلبی در ورزشکاران بازنشسته مؤثر باشد.