علوم زیستی دریا
مژده نهایت؛ محمد ذاکری؛ امیر پرویز سلاطی؛ احمد قاسمی
چکیده
این مطالعه با هدف تعیین اثر دفعات غذادهی بر شاخصهای رشد، تغذیه و بازماندگی در قزل آلای رنگین کمان (Onchorhynchus mykiss) طراحی گردید. در این آزمایش تعداد 216 قطعه ماهی قزلآلای رنگینکمان با میانگین وزنی 11/0± 38 گرم در 18 تانک فایبرگلاس 300 لیتری بصورت کاملاً تصادفی توزیع شدند. 3 تیمار آزمایشی شامل دفعات مختلف غذادهی 1، 3 و 5 نوبت در روز (بترتیب ...
بیشتر
این مطالعه با هدف تعیین اثر دفعات غذادهی بر شاخصهای رشد، تغذیه و بازماندگی در قزل آلای رنگین کمان (Onchorhynchus mykiss) طراحی گردید. در این آزمایش تعداد 216 قطعه ماهی قزلآلای رنگینکمان با میانگین وزنی 11/0± 38 گرم در 18 تانک فایبرگلاس 300 لیتری بصورت کاملاً تصادفی توزیع شدند. 3 تیمار آزمایشی شامل دفعات مختلف غذادهی 1، 3 و 5 نوبت در روز (بترتیب تیمار 1، 2 و 3) با 6 تکرار و براساس 5 درصد وزن توده زنده به مدت 90 روز تغذیه گردیدند. در پایان دوره آزمایشی، اختلاف معنیداری در تمامی شاخصهای رشد مشاهده شد. در همه این شاخصها تیمار 2 بر تیمار 3 برتری داشت و اختلاف معنی داری بین تیمار 2 و 1 مشاهده شد. نتایج حاصل از اندازهگیری ضریب کارایی غذایی در این مطالعـه نشـان داد که کارایی غذایی در تیمار 1 دارای کمترین مقدار بوده و با تیمار 2 و 3 دارای اختلاف معناداری میباشد (05/0>P). بیشترین مقدار از این شاخص برای تیمار 2 مشاهده شد درحالیکه با تیمار 3، اختلاف معناداری نداشت (05/0<P). کمترین درصد بازماندگی در تیمار 1 و بیشترین مقدار مربوط به تیمار 2 مشاهده شد. ضریب بازده اقتصادی، مقرون به صرفه-ترین دفعات غذادهی را 3 بار تغذیه در روز در تیمار 2 نشان داد به گونهای که حداکثر میزان هزینه غذا در تیمار یک و حداقل مقدار در تیمار دو مشاهده شد. نتایج بدست آمده مطلوبیت دفعات غذادهی 3 بار در روز از نظر تولید در ماهیان قزل آلای رنگین کمان را نشان داد.
علوم زیستی دریا
هومن مکوندی؛ مهسا حقی؛ محمد ذاکری
چکیده
رفتار غذایی متقابل گونههای مختلف تیلاپیا و تاثیر آن بر شاخصهای رشد و بازماندگی در وزنهای مختلف در شرایط آزمایشگاهی طراحی بررسی گردید. در این آزمایش 4 گروه آزمایشیِ شاهد ، تقابل دو گونه O. aureus-C. zilli، تقابل دو گونه O. niloticus- O. aureus و تقابل دو گونه O. niloticus -C. zilli، براساس اوزان مختلف در یک دوره 60 روزه مورد بررسی قرارگرفت. اکثر شاخصهای مربوط ...
بیشتر
رفتار غذایی متقابل گونههای مختلف تیلاپیا و تاثیر آن بر شاخصهای رشد و بازماندگی در وزنهای مختلف در شرایط آزمایشگاهی طراحی بررسی گردید. در این آزمایش 4 گروه آزمایشیِ شاهد ، تقابل دو گونه O. aureus-C. zilli، تقابل دو گونه O. niloticus- O. aureus و تقابل دو گونه O. niloticus -C. zilli، براساس اوزان مختلف در یک دوره 60 روزه مورد بررسی قرارگرفت. اکثر شاخصهای مربوط به رشد در تیمار شاهد نیل مناسبتر از سایر تیمارهای شاهد بود. نتایج شاخصهای رشد و بازماندگی ماهیان تیلاپیا آبی و زیلی نشان داد که افزایش وزن بدن بطور معنیداری بین تیمارهای مختلف دارای اختلاف معنیداری است (05/0P˂). زیلی در تیمارهای 6-7 دارای 100 درصد و در تیمار 5 دارای حداقل بازماندگی بود. تیلاپیا آبی نیز در تیمار 4 دارای بیشترین بازماندگی و در تیمار 7 دارای کمترین بازماندگی بود. نتایج شاخصهای رشد و بازماندگی ماهیان نیل و آبی نیز وجود اختلاف معنیدار را در اکثر شاخصهای رشد و بازماندگی نشان داد. بهطوری که بیشترین افزایش وزن بدن در تیلاپیا نیلِ تیمار 11 مشاهده گردید. همچنین کمترین ضریب تبدیل غذایی در تقابل غذایی نیل و آبی بطور معنی داری در تیمار 10 برای نیل ثبت شد. در این آزمایش حداکثر میزان بازماندگی تیلاپیای نیل بهشکل 100 درصد مشاهد شد. حداقل بازماندگی در تیلاپیای آبی 3/73% ثبت گردید. نتایج شاخصهای رشد و بازماندگی در مواجههی نیل و زیلی همانند دو تقابل دیگر بطور معنیداری تحت تاثیر قرار گرفت. ضریب تبدیل غذایی در زیلی و نیل در تیمارهای 12 و 13 کمترین محاسبه شد. در تقابل غذایی ماهیان نیل- زیلی؛ نیل در تیمار 13 دارای 100 درصد بازماندگی بودند. بهنظر میرسد تیلاپیای آبی رقابت غذایی کمتری نسبت به دو گونه زیلی و نیل دارد. در این آزمایش مشخص شد به ترتیب تیلاپیا نیل، زیلی و آبی دارای رفتار رقابت غذایی شدیدتری در شرایط آزمایشگاهی دارند.
علوم زیستی دریا
مریم سلیمی بنی؛ ابراهیم رجب زاده قطرمی؛ حمید محمدی آذرم؛ سید مهدی حسینی
چکیده
چکیدهدرسیستمهای پرورشی نیمه متراکم و متراکم، میگو جهت رشد و نمو علاوه برغذاهای طبیعی موجود دراستخر، به غذای کاملی که بتواند تمام احتیاجات غذایی موجود را فراهم نماید نیازمند است. این بررسی برروی 6 استخر در مزارع پرورشی میگوی چوئبده آبادان به مدت 7 ماه با دو جیره متفاوت وارداتی گلدکوین و داخلی بیضای شیراز از تغذیه شدند. نمونه برداری ...
بیشتر
چکیدهدرسیستمهای پرورشی نیمه متراکم و متراکم، میگو جهت رشد و نمو علاوه برغذاهای طبیعی موجود دراستخر، به غذای کاملی که بتواند تمام احتیاجات غذایی موجود را فراهم نماید نیازمند است. این بررسی برروی 6 استخر در مزارع پرورشی میگوی چوئبده آبادان به مدت 7 ماه با دو جیره متفاوت وارداتی گلدکوین و داخلی بیضای شیراز از تغذیه شدند. نمونه برداری در مرحله استارتر با میانگین وزنی 35/0±25/2، رشد با میانگین وزنی 41/1±9 و پایانی با میانگین وزنی 41/1±16 انجام شد. نتایج نشان داد در شاخصهای رشد دو جیره غذایی هیچ اختلاف معناداری دیده نشد (05/0P) و خاکستر در مرحله رشد در میگوی تغذیه شده با جیره بیضا بیشتر از گلدکوئین، اختلاف معنادار بود (05/0>P)، در سایر مراحل بین پروتئین خام، لیپید خام و خاکستر اختلاف معنی دار مشاهده نشد(05/0