علوم زیستی دریا
حسن مروتی؛ مهرزاد مصباح؛ محمد مهدی شمسی؛ آناهیتا رضایی؛ خدابخش رشیدی
چکیده
برای انجام این پژوهش تعداد 144 قطعه ماهی بنی سالم در پنج گروه مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه اول به عنوان گروه شاهد در آب لولهکشی شهری کلرزدایی شده و چهار گروه بعدی به ترتیب در غلظتهایی با درجه شوری ppt4 ، ppt8، ppt12و ppt 16 در شرایط یکسان نگهداری شده و سپس به ترتیب در روزهای (1، 3، 7، 14، 21 و 28) از پوست نواحی شکمی، خط جانبی و سر ماهیان نمونههایی ...
بیشتر
برای انجام این پژوهش تعداد 144 قطعه ماهی بنی سالم در پنج گروه مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه اول به عنوان گروه شاهد در آب لولهکشی شهری کلرزدایی شده و چهار گروه بعدی به ترتیب در غلظتهایی با درجه شوری ppt4 ، ppt8، ppt12و ppt 16 در شرایط یکسان نگهداری شده و سپس به ترتیب در روزهای (1، 3، 7، 14، 21 و 28) از پوست نواحی شکمی، خط جانبی و سر ماهیان نمونههایی به ضخامت حداکثر 5/0 سانتیمتر تهیه و در محلول ثبوتی بوئن قرار داده شدند. سپس به روش استاندارد و معمول تهیه مقاطع بافتی برشهایی به ضخامت 6- 5 میکرومتر تهیه و مورد رنگآمیزی H&E و PAS قرار گرفتند. به منظور مطالعات هیستومتریک و تغییرات تاثیر غلظتهای شوری، تعداد سلولهای ترشحکننده موکوس (جامی)، سلولهای هشداردهنده (گرزی) و ضخامت اپیدرم پوست نواحی مورد نظر ماهی بنی، در 200 میکرومتر از طول اپیدرم مورد شمارش و اندازهگیری قرار گرفت. نتایج این بررسی نشان داد هنگامی که پوست نواحی شکمی، خط جانبی و سر ماهی بنی در شرایط استرسزای محیطی مثل افزایش غلظت شوری قرار گرفت نسبت به آنها واکنش نشان داده و در ضخامت اپیدرم، تعداد سلولهای هشداردهنده و تعداد سلولهای ترشحکننده موکوس دچار تغییرات شده و این تغییرات در غلظتهای متفاوت در هر پارامتر، به صورت معنیداری افزایش یافت (5 0/ 0> P).