علوم زیستی دریا
نجمه اژدری؛ پریتا کوچنین؛ محمد ذاکری؛ وحید یاوری
چکیده
این مطالعه جهت بررسی اثرات سطوح مختلف پروتئین و چربی جیره غذایی بر ترکیبات بیوشیمیایی خون و عضله در ماهیان جوان صبیتی (Sparidentex hasta) طراحی گردید. شش جیره غذایی شامل سه سطح پروتئین (35، 40 و 45 درصد) در دو سطح چربی (7 و 14 درصد) با سه تکرار در نظر گرفته شد. ماهیان با میانگین وزن اولیه 28/0± 55/36 گرم به صورت تصادفی در 18 تانک 300 لیتری پلیاتیلن ذخیره ...
بیشتر
این مطالعه جهت بررسی اثرات سطوح مختلف پروتئین و چربی جیره غذایی بر ترکیبات بیوشیمیایی خون و عضله در ماهیان جوان صبیتی (Sparidentex hasta) طراحی گردید. شش جیره غذایی شامل سه سطح پروتئین (35، 40 و 45 درصد) در دو سطح چربی (7 و 14 درصد) با سه تکرار در نظر گرفته شد. ماهیان با میانگین وزن اولیه 28/0± 55/36 گرم به صورت تصادفی در 18 تانک 300 لیتری پلیاتیلن ذخیره سازی و به مدت 56 روز، سه بار در روز به روش سیری غذادهی گردیدند. براساس نتایج، در سطح 14 درصد چربی جیره غذایی، شاخص پروتئین کل پلاسما به طور معنیداری افزایش یافت (05/0>P). کمترین میزان تریگلیسیرید پلاسما در سطح 40 درصد پروتئین مشاهده گردید. با افزایش سطوح چربی جیره غذایی، شاخص کلسترول پلاسما به طور معنیداری افزایش یافت. بالاترین میزان کلسترول پلاسما در سطح 35 درصد پروتئین مشاهده گردید. سطوح مختلف پروتئین جیره غذایی به طور معنیداری بر میزان پروتئین عضله اثر گذاشتند (05/0>P)، در صورتیکه رطوبت و خاکستر عضله تحت تاثیر سطوح مختلف پروتئین و چربی جیره غذایی قرار نگرفتند (05/0P). در نهایت می توان اظهار داشت که ماهیان جوان صبیتی قادر به مصرف پروتئین در جیره های غذایی با چربی 14 درصد می باشند. بنابراین در ماهیان جوان صبیتی (S. hasta) با افزایش سطح چربی جیره غذایی تا 14 درصد، سطح پروتئین جیره غذایی تا 40 درصد می تواند کاهش یابد.
علوم زیستی دریا
جاسم غفله مرمضی؛ مجتبی ذبایح نجف آبادی؛ اسمعیل پقه؛ محمود حافظیه
چکیده
در این پژوهش تاثیر سطوح مختلف پروتئین (45% ،50% ،55% و60%) و سطوح مختلف انرژی (20 ، 22 و 24 کیلوژول بر گرم غذا) بر شاخصهای رشد، بازماندگی، شاخصهای تغذیه ای و ترکیب شیمیایی لاشه ماهیان صبیتی جوان بررسی شد. دورة پرورش 56 روز بوده که در تانکهای 300 لیتری با ذخیره سازی 18 قطعه بچه ماهی با متوسط وزن14/0±99/27 گرم صورت گرفت. نتایج نشان داد که جیره های مورد ...
بیشتر
در این پژوهش تاثیر سطوح مختلف پروتئین (45% ،50% ،55% و60%) و سطوح مختلف انرژی (20 ، 22 و 24 کیلوژول بر گرم غذا) بر شاخصهای رشد، بازماندگی، شاخصهای تغذیه ای و ترکیب شیمیایی لاشه ماهیان صبیتی جوان بررسی شد. دورة پرورش 56 روز بوده که در تانکهای 300 لیتری با ذخیره سازی 18 قطعه بچه ماهی با متوسط وزن14/0±99/27 گرم صورت گرفت. نتایج نشان داد که جیره های مورد آزمایش و نیز سطوح مختلف پروتئین جیره بر شاخصهای رشد، تغذیه ای، بازماندگی و ترکیبات لاشه تاثیر معنی دار داشت (05/0 < P)، اما سطوح مختلف درصد پروتئین جیره بر ضریب تبدیل غذایی، بازده پروتئین، چربی و فیبر لاشه تاثیر معنی دار نداشت (05/0 > P). سطوح مختلف انرژی جیره به تنهایی تاثیر معنی دار بر شاخصهای رشد وتغذیه ای نداشت (05/0 > P) ولی بر میزان بازماندگی و ترکیبات لاشه تاثیر معنی دار داشت (05/0< P). همچنین بیشترین افزایش وزن (1.53±43/46) در جیره غذایی پروتئین 60 درصد و انرژی 24 کیلوژول بر گرم اما با بازماندگی پایین، بالاترین میانگین بازماندگی (49/8±74/90) در جیره غذایی پروتئین 55 درصد و انرژی 22 کیلوژول بر گرم، بهترین ضریب تبدیل غذایی و بازده پروتئین به ترتیب با مقادیر 60/0±01/3 و 15/0±68/0 در جیره غذایی پروتئین 50 درصد و انرژی 24 کیلوژول بر گرم بدست آمد. در نهایت با توجه به نتایج بدست آمده سطح پروتئین 50 درصد و سطح انرژی 22 کیلوژول برگرم غذا برای تامین نیازهای غذایی از نظر پروتئین و انرژی جیره این گونه در مرحلة جوانی مناسب تشخیص داده شد.
علوم زیستی دریا
نگار بیرمی؛ محمد ذاکری؛ پریتا کوچنین؛ وحید یاوری؛ حمید محمدی آذرم
چکیده
در این تحقیق اثرات لیزین و متیونین بر شاخص های رشد و تغذیه ماهیان جوان صبیتی (Sparidentex hasta) بررسی شد. بدین منظور تعداد 180 قطعه بچه ماهی با میانگین وزن اولیه 4/1 ± 59/37 گرم، به طور تصادفی در 18 تانک توزیع گردیدند. ماهیان به مدت 8 هفته، سه بار در روز در حد سیری و با 6 جیره غذایی که عبارت بودند از: تیمار اول (شاهد): بدون مکمل اسید آمینه، تیمار دوم: ...
بیشتر
در این تحقیق اثرات لیزین و متیونین بر شاخص های رشد و تغذیه ماهیان جوان صبیتی (Sparidentex hasta) بررسی شد. بدین منظور تعداد 180 قطعه بچه ماهی با میانگین وزن اولیه 4/1 ± 59/37 گرم، به طور تصادفی در 18 تانک توزیع گردیدند. ماهیان به مدت 8 هفته، سه بار در روز در حد سیری و با 6 جیره غذایی که عبارت بودند از: تیمار اول (شاهد): بدون مکمل اسید آمینه، تیمار دوم: 100 درصد متیونین، تیمار سوم: 75 درصد متیونین و 25 درصد لیزین، تیمار چهارم: 50 درصد متیونین و 50 درصد لیزین، تیمار پنجم: 25 درصد متیونین و 75 درصد لیزین، تیمار ششم: 100درصد لیزین و با میزان یکسان پروتئین(11/0 ± 73/45 درصد) و چربی (10/0± 05/12 درصد)، تغذیه شدند. نتایج این مطالعه نشان داد که استفاده از مکمل های لیزین و متیونین بر شاخصهای رشد و تغذیه به طور معناداری تاثیر گذاشته است (05/0P
علوم زیستی دریا
هاجر پاپی؛ رحیم عبدی؛ عبدالعلی موحدی نیا
چکیده
جهت تعیین تغییرات و سازش های سلولی در سطح سلول های غنی از میتوکندری تحت تاثیر شوری های مختلف محیطی، ماهی صبیتی (Sparidentex hasta) به عنوان یک گونه یوری هالین مورد مطالعه قرار گرفته است. برای انجام پروژه180عدد ماهی صبیتیدر محدوده وزنی 5/0±150 گرم و طول حدود 1±23سانتیمتربه مدت یک هفته در مواجهه مستقیم با شوری های 5، 20، 40 و ppt60 قرار داده شدند.نمونه ...
بیشتر
جهت تعیین تغییرات و سازش های سلولی در سطح سلول های غنی از میتوکندری تحت تاثیر شوری های مختلف محیطی، ماهی صبیتی (Sparidentex hasta) به عنوان یک گونه یوری هالین مورد مطالعه قرار گرفته است. برای انجام پروژه180عدد ماهی صبیتیدر محدوده وزنی 5/0±150 گرم و طول حدود 1±23سانتیمتربه مدت یک هفته در مواجهه مستقیم با شوری های 5، 20، 40 و ppt60 قرار داده شدند.نمونه برداری در روز های 1،2 و 7 صورت گرفت که بطورهمزمانو 3 ماهیازهرتانک (12ماهیازهرتیمار) درهربارانجامشد.نمونه های مورد نظر پس از تهیه، در محلول گلوتارآلدهید 5/2% تثبیت شده و پس از خارج نمودن از محلول ثبوت با بافر فسفات M1/0 (4/7=pH)شستشو، سپس نمونه ها در سریهای افزایشی اتانل (از 50% تا اتانل خالص) و سپس استن 100% آبگیری شدند. در ادامه قطعات بافتی بوسیله نیتروژن مایع سریعاً منجمد شده سپس تحت میکروسکوپ الکترونی نگاره LEO(مدل 1455VP) با ولتاژ Kv15 بررسی شدند.مطالعه سطح فوقانی سلول های غنی از میتوکندری تحت میکروسکوپ الکترونی نگاره نشان داد که براساس ساختار دهانه های راسی، سه نوع سلول غنی از میتوکندری با دهانه های برآمده، کم عمق و عمیق قابل تشخیص است. تعدادو اندازه دهانه های راسی سلول های غنی از میتوکندری در شوری ppt60 در روز نخست در مقایسه با بقیه تیمارها افزایش یافت. در طول دوره آزمایش تراکم و اندازه دهانه های سلول های غنی از میتوکندری در شوری های پایین تر از آب دریا روند افزایشی داشت در صورتی کهدر شوری بالاتر از آب دریا اندازه و تراکم دهانه ها در طول دوره روند کاهشی را سیر کرد.