علوم زیستی دریا
معصومه کمالی نجف آباد؛ محمدرضا ایمانپور؛ وحید تقی زاده؛ علیرضا عالیشاهی
چکیده
این پژوهش به منظور ارزیابی تأثیر کیتوزان جیره بر بافتشناسی روده، ترکیب بدن و مقاومت به تنشهای شوری و حرارتی در بچهماهیان سفید انجام شد. این تحقیق با استفاده از طرح کاملاً تصادفی شامل سطوح صفر، 25/0، 5/0، 1 و 2 گرم کیتوزان به ازای هر کیلوگرم جیره تجاری ماهی سفید با سه تکرار طراحی شد. بچهماهیان سفید با میانگین وزنی 15/0 ± 76/1 گرم به ...
بیشتر
این پژوهش به منظور ارزیابی تأثیر کیتوزان جیره بر بافتشناسی روده، ترکیب بدن و مقاومت به تنشهای شوری و حرارتی در بچهماهیان سفید انجام شد. این تحقیق با استفاده از طرح کاملاً تصادفی شامل سطوح صفر، 25/0، 5/0، 1 و 2 گرم کیتوزان به ازای هر کیلوگرم جیره تجاری ماهی سفید با سه تکرار طراحی شد. بچهماهیان سفید با میانگین وزنی 15/0 ± 76/1 گرم به مدت 8 هفته با جیرههای آزمایشی تغذیه شدند. در پایان دوره آزمایش، از روده ماهیان مقاطع بافتی با برشهایی به ضخامت 5 میکرومتر تهیه گردید. برای ارزیابی مقاومت به استرسهای شوری و حرارتی، بچهماهیان تحت شوریهای 11 و 13 ppt و دماهای 30 و 34 درجه سانتیگراد قرار گرفتند و نرخ بازماندگی محاسبه شد. مشاهدات میکروسکوپی نشان داد که ارتفاع پرز روده در ماهیان تغذیه شده با جیره حاوی 1 گرم بر کیلوگرم کیتوزان، بهطور قابل توجهی به میزان mµ 93/319 نسبت به گروه شاهد افزایش یافت (05/0>P). آنالیز بیوشیمیایی ترکیب بدن در تمام گروهها اختلاف معنیداری نداشت (05/0<P). میزان بازماندگی ماهیان پس از تنش شوری 11 و 13 ppt از نظر آماری تفاوت معنیداری نشان نداد (05/0<P)، اما میزان بازماندگی ماهیان تغذیه شده با جیره حاوی 1 گرم بر کیلوگرم کیتوزان، پس از تنش حرارتی 34 درجه سانتیگراد به طور قابلتوجهی به 70% افزایش یافت (05/0>P). نتایج این بررسی حاکی از آن است که کیتوزان در سطح 1 گرم برکیلوگرم در جیره میتواند بر میزان بازماندگی و مقاومت بچهماهیان سفید در برابر استرس حرارتی و همچنین ارتفاع پرز روده موثر واقع شود.
علوم زیستی دریا
محمد ملک پور؛ حمید علاف نویریان؛ میرمسعود سجادی؛ محمود محسنی
چکیده
این تحقیق بهمنظور جایگزینی آرد ماهی با سطوح مختلف کنجاله کانولا و تأثیر آن بر عملکرد رشد، بقا و ترکیب شیمیایی لاشه تاسماهی سیبری (Acipenser baerii Brandt) انجام گرفت. پنج جیره غذایی دارای پروتئین یکسان (45 درصد) و انرژی یکسان (53/18 کیلوژول بر گرم) فرموله شد. تیمار 1 بهعنوان تیمار شاهد و بدون کنجاله کانولا و در تیمارهای 2 (10C)، 3 (20C)، 4 (30C) و 5 (40C) بهترتیب ...
بیشتر
این تحقیق بهمنظور جایگزینی آرد ماهی با سطوح مختلف کنجاله کانولا و تأثیر آن بر عملکرد رشد، بقا و ترکیب شیمیایی لاشه تاسماهی سیبری (Acipenser baerii Brandt) انجام گرفت. پنج جیره غذایی دارای پروتئین یکسان (45 درصد) و انرژی یکسان (53/18 کیلوژول بر گرم) فرموله شد. تیمار 1 بهعنوان تیمار شاهد و بدون کنجاله کانولا و در تیمارهای 2 (10C)، 3 (20C)، 4 (30C) و 5 (40C) بهترتیب 10، 20، 30 و 40 درصد کنجاله کانولا جایگزین آرد ماهی شد. بچه ماهیان با وزن اولیه 34/0±80/22 گرم (انحراف معیار ± میانگین) در قالب پنج تیمار و سه تکرار به مدت 10 هفته تغذیه شدند. در پایان آزمایش عملکرد رشد، بقا و ترکیب شیمیایی لاشه مورد بررسی قرار گرفت. طبق نتایج بدست آمده، بین شاخصهای رشد و ترکیب شیمیایی لاشه در تیمارهای مختلف اختلاف معنیدار مشاهده شد (05/0>P). کمترین عملکرد رشد در تیمار 40C مشاهده شد و بین این تیمار و سایر تیمارها اختلاف معنیدار آماری وجود داشت (05/0>P). از لحاظ عملکرد رشد بین تیمار 40C و 30 Cاختلاف معنیدار آماری مشاهده نشد (05/0
شایان قبادی؛ مجید رزاقی منصور؛ رضا اکرمی؛ کیا امانی دنجی؛ عباس اسماعیلی ملاء
دوره 10، شماره 4 ، دی 1390، ، صفحه 67-77
چکیده
این پژوهش به منظور ارزیابی تأثیر سطوح مختلف پربیوتیک مانان الیگوساکارید بر شاخص های رشد، بازماندگی، ترکیب لاشه و تراکم لاکتوباسیل روده در فیل ماهی (Huso huso) جوان پرورشی به مدت 46 روز انجام گرفت. آزمایش با استفاده از طرح کاملاٌ تصادفی شامل سطوح صفر (شاهد)، 2 و 4 گرم پربیوتیک مانانالیگوساکارید به ازای هر کیلوگرم جیره در قالب سه تیمار ...
بیشتر
این پژوهش به منظور ارزیابی تأثیر سطوح مختلف پربیوتیک مانان الیگوساکارید بر شاخص های رشد، بازماندگی، ترکیب لاشه و تراکم لاکتوباسیل روده در فیل ماهی (Huso huso) جوان پرورشی به مدت 46 روز انجام گرفت. آزمایش با استفاده از طرح کاملاٌ تصادفی شامل سطوح صفر (شاهد)، 2 و 4 گرم پربیوتیک مانانالیگوساکارید به ازای هر کیلوگرم جیره در قالب سه تیمار با سه تکرار طراحی شد. آزمایش درون مخازن فایبرگلاس 2000 لیتری که با 900 لیتر آب پر شده بود انجام گرفت. تعداد 15 عدد فیل ماهی جوان با میانگین وزنی57/0± 89/46 گرم درون مخازن، ذخیره سازی و تا حد سیری تغذیه شدند. نتایج با استفاده از آنالیز رگرسیون و ضریب همبستگی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. با توجه به نتایج بدست آمده تفاوت معنی داری از نظر رشد و کارایی تغذیه در بین تیمارها وجود نداشت به طوری که فقط در سطح 4 گرم در کیلوگرم مانان الیگوساکارید تفاوت معنی داری از نظر غذای خورده شده به ازای هر ماهی مشاهده شد کمترین و بیشترین عملکرد رشد به ترتیب درسطح 4 و 2 گرم مانانالیگوساکارید در هر کیلوگرم جیره بود. از نظر بازماندگی تفاوت معنی داری در بین تیمارها مشاهده نگردید. یافته های آنالیز لاشه نشان داد که افزودن مانان الیگوساکارید به جیره در سطح 2 گرم در کیلوگرم باعث تفاوت معنی داری در مقدار چربی لاشه گردید. ولی در میزان پروتئین، خاکستر و رطوبت تفاوت معنی داری در بین تیمارها مشاهده نشد. تفاوت معنی داری در تعداد کل لاکتوباسیل های روده تیمار شاهد با تیمارهای آزمایشی مشاهده نگردید .نتایج مطالعه حاضر نشان داد که سطوح مختلف پربیوتیک مانان الیگوساکارید مورد مطالعه تأثیری بر افزایش عملکرد رشد و تغذیه در فیل ماهی جوان پرورشی ندارند و این پربیوتیک نمی تواند مکمل مناسبی برای جیره غذایی فیل ماهی باشد.