نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• علی قوام پور ¹
• محمدعلی سالاری علی آبادی ²
• حسین ذوالقرنین ³
• بیتا ارچنگی ⁴

¹ مؤسسه تحقیقات شیلاتی کشور

² عضو هیات علمی دانشگاه خرمشهر

³ معاونت پژوهشی دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر

⁴ عضوهیات علمی- گروه زیست شناسی دریا، دانشکده علوم دریایی و اقیانوسی، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر

چکیده

شناسائی ساختار ژنتیکی ذخایر دریایی کشور، شیوه ای مؤثر در مدیریت کارآمد شیلاتی محسوب می گردد. یکی از گونه های با ارزش میگو در خلیج فارس، میگوی موزی(Fenneropenaeus merguiensis) می باشد که حدود 60 درصد از کل صید سالانه میگو در استان هرمزگان را شامل می گردد. در این مطالعه میزان تنوع ژنتیکی در جمعیت این گونه در چهار صیدگاه جاسک، کلاهی، نیروگاه بندرعباس و طولا با جمعیت میگوهای یک گرمی رها سازی شده در خوریات کلاهی توسط نشانگر ریزماهواره و با استفاده از 10 پرایمر مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از ماتریس فاصله ژنتیکی، هتروزیگوسیتی، آزمون سنجش ژنتیکی( Assignment test) و تعادل هاردی- واینبرگ در لوکوس های مورد بررسی نشان دهنده فاصله متوسط بین جمعیت ها( بیش از 0.05( و اثر احتمالی رویشگاه های حرّا و جریان های هیدرودینامیک منطقه ای بر انتشار لاروهای پلاژیک در مناطق شرقی و غربی استان هرمزگان می باشد. لذا لازم است پروژه های بازسازی ذخایر این گونه، با عنایت به این عوامل اجرا گردد .

کلیدواژه‌ها

• "میگو"
• "موزی"
• "خلیج فارس"
• "نشانگرهای ریزماهواره"
• "ارزیابی ژنتیکی"