علوم زیستی دریا
هومن مکوندی؛ مهسا حقی؛ محمد ذاکری
چکیده
رفتار غذایی متقابل گونههای مختلف تیلاپیا و تاثیر آن بر شاخصهای رشد و بازماندگی در وزنهای مختلف در شرایط آزمایشگاهی طراحی بررسی گردید. در این آزمایش 4 گروه آزمایشیِ شاهد ، تقابل دو گونه O. aureus-C. zilli، تقابل دو گونه O. niloticus- O. aureus و تقابل دو گونه O. niloticus -C. zilli، براساس اوزان مختلف در یک دوره 60 روزه مورد بررسی قرارگرفت. اکثر شاخصهای مربوط ...
بیشتر
رفتار غذایی متقابل گونههای مختلف تیلاپیا و تاثیر آن بر شاخصهای رشد و بازماندگی در وزنهای مختلف در شرایط آزمایشگاهی طراحی بررسی گردید. در این آزمایش 4 گروه آزمایشیِ شاهد ، تقابل دو گونه O. aureus-C. zilli، تقابل دو گونه O. niloticus- O. aureus و تقابل دو گونه O. niloticus -C. zilli، براساس اوزان مختلف در یک دوره 60 روزه مورد بررسی قرارگرفت. اکثر شاخصهای مربوط به رشد در تیمار شاهد نیل مناسبتر از سایر تیمارهای شاهد بود. نتایج شاخصهای رشد و بازماندگی ماهیان تیلاپیا آبی و زیلی نشان داد که افزایش وزن بدن بطور معنیداری بین تیمارهای مختلف دارای اختلاف معنیداری است (05/0P˂). زیلی در تیمارهای 6-7 دارای 100 درصد و در تیمار 5 دارای حداقل بازماندگی بود. تیلاپیا آبی نیز در تیمار 4 دارای بیشترین بازماندگی و در تیمار 7 دارای کمترین بازماندگی بود. نتایج شاخصهای رشد و بازماندگی ماهیان نیل و آبی نیز وجود اختلاف معنیدار را در اکثر شاخصهای رشد و بازماندگی نشان داد. بهطوری که بیشترین افزایش وزن بدن در تیلاپیا نیلِ تیمار 11 مشاهده گردید. همچنین کمترین ضریب تبدیل غذایی در تقابل غذایی نیل و آبی بطور معنی داری در تیمار 10 برای نیل ثبت شد. در این آزمایش حداکثر میزان بازماندگی تیلاپیای نیل بهشکل 100 درصد مشاهد شد. حداقل بازماندگی در تیلاپیای آبی 3/73% ثبت گردید. نتایج شاخصهای رشد و بازماندگی در مواجههی نیل و زیلی همانند دو تقابل دیگر بطور معنیداری تحت تاثیر قرار گرفت. ضریب تبدیل غذایی در زیلی و نیل در تیمارهای 12 و 13 کمترین محاسبه شد. در تقابل غذایی ماهیان نیل- زیلی؛ نیل در تیمار 13 دارای 100 درصد بازماندگی بودند. بهنظر میرسد تیلاپیای آبی رقابت غذایی کمتری نسبت به دو گونه زیلی و نیل دارد. در این آزمایش مشخص شد به ترتیب تیلاپیا نیل، زیلی و آبی دارای رفتار رقابت غذایی شدیدتری در شرایط آزمایشگاهی دارند.
علوم زیستی دریا
عاطفه سلیمانی فارسانی؛ مهسا حقی؛ محمد ذاکری؛ مجید شکاری
چکیده
استراتژی تغذیهای خرچنگ شناگر آبی (Portunus pelagicus) از فروردین تا اسفند ماه 1395 به صورت ماهانه در سواحل استان خوزستان انجام شد. صید نمونهها با استفاده از تور ترال انجام شد. اقلام غذایی مورد تغذیه در معده P. pelagicus، درصد فراوانی وقوع هر طعمه و درصد فراوانی آنها بررسی گردید. اقلام غذایی از گروههای متفاوتی همچون سختپوستان، نرمتنان، فیتوپلانکتونها، ...
بیشتر
استراتژی تغذیهای خرچنگ شناگر آبی (Portunus pelagicus) از فروردین تا اسفند ماه 1395 به صورت ماهانه در سواحل استان خوزستان انجام شد. صید نمونهها با استفاده از تور ترال انجام شد. اقلام غذایی مورد تغذیه در معده P. pelagicus، درصد فراوانی وقوع هر طعمه و درصد فراوانی آنها بررسی گردید. اقلام غذایی از گروههای متفاوتی همچون سختپوستان، نرمتنان، فیتوپلانکتونها، اسفنجها، مرجانها، ماهیها، ذرات شن و ماسه و غیره در معده خرچنگها مشاهده گردید. از میان اقلام غذایی مورد تغذیه توسط این گونه بالاترین درصد وقوع طعمه به ترتیب به اسفنجها، سختپوستان و نرمتنان تعلق داشت. علاوهبراین درصد فراوانی نسبی طعمههای متعلق به گروه اسفنجها (65/38%) نسبت به سایر طعمهها بیشترین مقدار را دارا بود. تجزیه و تحلیل نتایج بدست آمده از بررسی محتویات معده خرچنگ شناگر آبی با استفاده از مدل کاستلو نشان داد که این خرچنگ یک شکارچی با کنج تغذیهای اختصاصی است و در طول سال از طعمههای اختصاصی خود شامل اسفنجها، سختپوستان و نرمتنان تغذیه میکند. هر چند که الگوی تغذیه آن از طعمههای اختصاصی در فصول مختلف سال تغییرات اندکی را نشان میدهد. در این مدل فیتوپلانکتونها، ماهیها، پرتاران، مرجانها، نماتودها، آغازیان، شانهداران، نماتودها، کرمهای پهن، حشرات آبزی و ذرات شن و ماسه طعمه های تصادفی یا اتفاقی این خرچنگ تشخیص داده شد که احتمالا ضمن تغذیه از طعمههای اختصاصی مورد تغذیه این خرچنگ قرار گرفتهاند.