نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی دریا، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر، خرمشهر، ایران.
چکیده
رفتار غذایی متقابل گونه‌های مختلف تیلاپیا و تاثیر آن بر شاخص‌های رشد و بازماندگی در وزن‌های مختلف در شرایط آزمایشگاهی طراحی بررسی گردید. در این آزمایش 4 گروه آزمایشیِ شاهد ، تقابل دو گونه O. aureus-C. zilli، تقابل دو گونه O. niloticus- O. aureus و تقابل دو گونه O. niloticus -C. zilli، براساس اوزان مختلف در یک دوره 60 روزه مورد بررسی قرار‌گرفت. اکثر شاخص‌های مربوط به رشد در تیمار شاهد نیل مناسب‌تر از سایر تیمارهای شاهد بود. نتایج شاخص‌های رشد و بازماندگی ماهیان تیلاپیا آبی و زیلی نشان داد که افزایش وزن بدن بطور معنی‌داری بین تیمارهای مختلف دارای اختلاف معنی‌داری است (05/0P˂). زیلی در تیمارهای 6-7 دارای 100 درصد و در تیمار 5 دارای حداقل بازماندگی بود. تیلاپیا آبی نیز در تیمار 4 دارای بیش‌ترین بازماندگی و در تیمار 7 دارای کمترین بازماندگی بود. نتایج شاخص‌های رشد و بازماندگی ماهیان نیل و آبی نیز وجود اختلاف معنی‌دار را در اکثر شاخص‌های رشد و بازماندگی نشان داد. به‌طوری که بیش‌ترین افزایش وزن بدن در تیلاپیا نیلِ تیمار 11 مشاهده گردید. همچنین کمترین ضریب تبدیل غذایی در تقابل غذایی نیل و آبی بطور معنی داری در تیمار 10 برای نیل ثبت شد. در این آزمایش حداکثر میزان بازماندگی تیلاپیای نیل به‌شکل 100 درصد مشاهد شد. حداقل بازماندگی در تیلاپیای آبی 3/73% ثبت گردید. نتایج شاخص‌های رشد و بازماندگی در مواجهه‌ی نیل و زیلی همانند دو تقابل دیگر بطور معنی‌داری تحت تاثیر قرار گرفت. ضریب تبدیل غذایی در زیلی و نیل در تیمارهای 12 و 13 کمترین محاسبه شد. در تقابل غذایی ماهیان نیل- زیلی؛ نیل در تیمار 13 دارای 100 درصد بازماندگی بودند. به‌نظر می‌رسد تیلاپیای آبی رقابت غذایی کمتری نسبت به دو گونه زیلی و نیل دارد. در این آزمایش مشخص شد به ترتیب تیلاپیا نیل، زیلی و آبی دارای رفتار رقابت غذایی شدیدتری در شرایط آزمایشگاهی دارند.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
)