علوم زیستی دریا
نگین درخشش؛ عبدالعلی موحدی‌نیا؛ نگین سلامات سلامات؛ محمود هاشمی تبار؛ وحید بیاتی
چکیده
کبد یکی از مهم ترین اندام های بدن مهره داران بوده که نقش مهمی در سم زدایی دارد. هدف از مطالعه ی حاضر، بررسی تاثیر نوع هضم آنزیمی، میزان درصد سرم جنین گاوی و دمای انکوباتور در کشت اولیه ی سلول های کبدی ماهی هامور معمولی (Epinephelus coioides) بود. برای انجام کار، از 5 عدد ماهی هامور معمولی استفاده شد. ابتدا بدن ماهی توسط الکل اتانول 70% ضدعفونی و پس ...
بیشتر
کبد یکی از مهم ترین اندام های بدن مهره داران بوده که نقش مهمی در سم زدایی دارد. هدف از مطالعه ی حاضر، بررسی تاثیر نوع هضم آنزیمی، میزان درصد سرم جنین گاوی و دمای انکوباتور در کشت اولیه ی سلول های کبدی ماهی هامور معمولی (Epinephelus coioides) بود. برای انجام کار، از 5 عدد ماهی هامور معمولی استفاده شد. ابتدا بدن ماهی توسط الکل اتانول 70% ضدعفونی و پس از جدا کردن بافت کبد، توسط قیچی به قطعات ریز تقسیم شد و با استفاده از روش های متفاوت هضم آنزیمی توسط کلاژناز (تیپ 1 و 4)، تریپسین و استفاده از مواد مغذی و افزودنی در محیط کشت، سلول های آن جداسازی شدند. سپس سلول ها به مدت 2 هفته در محیط کشت Lebowitz L-15 به سه روش استفاده از هضم آنزیمی توسط تریپسین، هضم آنزیمی توسط کلاژناز (تیپ 1 و 4) و استفاده از مواد و افزودنی های مغذی، کشت داده شد. اثر شرایط متفاوت به لحاظ میزان دمای انکوباتور (20، 25، 28، 30 و32 درجه سانتیگراد) و میزان سرم جنین گاوی (0%، 10% و 20% و 20%+ITS) بر رشد سلول ها بررسی شد. براساس نتایج به دست آمده، تعداد سلول ها با استفاده از سیستم کشت هضم آنزیمی توسط آنزیم کلاژناز تیپ 4 در مقایسه با سایر روش ها بیشتر بود. در مجموع با بررسی حاضر، مناسب ترین روش برای کشت سلول های کبدی ماهی هامور معمولی، استفاده از مواد مغذی ITS، سرم جنین گاوی به میزان 20% و دمای انکوباتور C^30 تشخیص داده شده است.
علوم زیستی دریا
سیما سرمدیان؛ علیرضا صفاهیه؛ حسین ذوالقرنین؛ بیتا ارچنگی؛ محمود هاشمی تبار
چکیده
کادمیوم پس از جیوه دومین فلز سمی در محیطهای دریایی محسوب می گردد. دوکفه ای ها و خصوصا اویسترها به دلیل دارا بودن نرخ فیلتراسیون بالا، عدم تحرک و نداشتن سیستم های تنظیمی مواد آلاینده بیواندیکاتور مناسبی برای ارزیابی فلزات سنگین در محیط می باشند. اویستر Crassostrea sp. یک گونه تازه شناسایی شده در منطقه بندر امام خمینی می باشد که به دلیل پراکنش ...
بیشتر
کادمیوم پس از جیوه دومین فلز سمی در محیطهای دریایی محسوب می گردد. دوکفه ای ها و خصوصا اویسترها به دلیل دارا بودن نرخ فیلتراسیون بالا، عدم تحرک و نداشتن سیستم های تنظیمی مواد آلاینده بیواندیکاتور مناسبی برای ارزیابی فلزات سنگین در محیط می باشند. اویستر Crassostrea sp. یک گونه تازه شناسایی شده در منطقه بندر امام خمینی می باشد که به دلیل پراکنش وسیع، گونه مناسبی برای بررسی تست های سمیت می باشد که برای تعیین اثرات آلاینده ها در محیط مورد استفاده قرار می گیرند. هدف از انجام این مطالعه، مشخص نمودن محدوده کشندگی، تعیین غلظت نیمه کشنده (LC5096h)، تعیین حداکثر غلظت مجاز(MATC) و تعیین حداقل غلظت موثر(LOEC) فلز کادمیوم بر این اویستر به عنوان یک بیواندیکاتور مناسب می باشد. تعداد250 اویستر با میانگین وزنی 76/0± 3/5 گرم از اسکله های واقع در بندر امام خمینی جمع آوری گردید. پس از یک هفته سازگاری در آزمایشگاه، تست سمیت حاد بر اساس دستورالعمل استاندارد O.E.C.D به مدت 96 ساعت در غلظت های mg/l 2، 4، 8، 16 و 32 صورت پذیرفت. در این پژوهش 96h LC50 کادمیوم برای این اویستر 8/15 mg/l بدست آمد. همبستگی میان میزان LC50 در زمان های 24 الی 96 ساعت معادله خطی y=-0.4225x+54.35 را نتیجه داد. حداکثر غلظت مجاز پیشنهادی(MAC value) کادمیوم برای این اویستر یا غلظت غیر موثر(NOEC)، mg/l 58/1می باشد. حداقل غلظت موثر(LOEC) این فلز نیز mg/l9/2 تعیین گردید.