علوم زیستی دریا
ساناز احمدی فالحی؛ احمد سواری؛ نسرین سخایی؛ فائده امینی؛ بابک دوست شناس
چکیده
سخت پوستان پلانکتونی به دلیل قرار گرفتن در حلقه های میانی زنجیره غذایی اکوسیستم های آبی از اهمیت ویژه ای در انتقال انرژی برخوردار هستند. بنابراین مستقیماً بر فراوانی و تنوع دسته‌های بالاتر هرم غذایی به‌ویژه ذخایر و منابع شیلات تأثیر می‌گذارند. در این مطالعه، تأثیر چرخه جزر و مدی بر اکوسیستم سخت‌پوستان زئوپلانکتونیک در مصب رودخانه ...
بیشتر
سخت پوستان پلانکتونی به دلیل قرار گرفتن در حلقه های میانی زنجیره غذایی اکوسیستم های آبی از اهمیت ویژه ای در انتقال انرژی برخوردار هستند. بنابراین مستقیماً بر فراوانی و تنوع دسته‌های بالاتر هرم غذایی به‌ویژه ذخایر و منابع شیلات تأثیر می‌گذارند. در این مطالعه، تأثیر چرخه جزر و مدی بر اکوسیستم سخت‌پوستان زئوپلانکتونیک در مصب رودخانه بهمنشیر (شمال غربی خلیج فارس) مورد بررسی قرار گرفت. نمونه ها در بهار 1397 در مصب رودخانه بهمنشیر توسط تورپلانکتون گیری با اندازه مش 100 میکرومتر جمع آوری شد. نمونه ها در 5 ایستگاه برای تأثیر جزر و مدی بر فراوانی زئوپلانکتون ها، تقریباً از ساعت 8:00 تا 18:00 هر دو ساعت انجام شد. همزمان فاکتورهای فیزیکوشیمیایی در محل مورد سنجش قرار گرفت. به طور کلی 72 گونه متعلق به 28 خانواده مربوط به 3 کلاس سخت پوستان شامل لارو کشتی چسب ها (Cirripedia)، آنتن منشعبان (Cladocera) و پاروپایان (Copeoda) مشاهده شد. بیشترین درصد فراوانی نسبی مربوط به Cladocera با 35 درصد بود که ناشی از فراوانی Daphnia mendotae بود. بیشترین تنوع (0/04 ± 2/71 = شاخص شانون) در ایستگاه 5 (نزدیک دهانه رودخانه بهمنشیر) محاسبه گردید. افزایش تنوع زیستی ناشی از تعداد و فراوانی زیاد گونه‌ها ی پاروپایا بود. بیشترین گونه ها در بین پاروپایان مربوط به خانواده Acartiidae ( با 10 گونه از جنس Acartia ) محاسبه گردید. نتایج تجزیه و تحلیل PCA نشان داد که از بین عوامل محیطی، شوری تأثیر مستقیمی بر تراکم کل، تراکم گونه‌های Harpacticoida و Calanoida در جزء اول را دارد. به نظر می رسد جزر و مد به طور قابل توجهی بر تراکم و انواع سخت پوستان پلانکتونی در طول دوره های فصل بهار ذکر شده، تأثیر می گذارد. نتایج ما تأثیر نسبتاً زیاد چرخه جزر و مدی را بر الگوی فضایی گروه های سخت پوستان پلانکتونی در منطقه مورد مطالعه را نشان می دهد. این مطالعه ممکن است برای پایش بیولوژیکی آتی و نفوذ شوری آب دریا به رودخانه‌های مصبی شمال غربی خلیج فارس مفید باشد.
علوم زیستی دریا
داریوش محمدی کیا؛ احمد سواری؛ بابک دوست شناس؛ حسین محمد عسگری
چکیده
بررسی پلانکتونی آب های جنوبی ساحلی قشم در استان هرمزگان طی دو فصل سرد و گرم و در چهار ایستگاه(ساحل پارک زیتون، ساحل سوزا، ساحل شیب درازو ساحل سلخ) در سال 1395-1394 انجام شد. به طور کلی طی این بررسی، گونه‌های مختلف فیتوپلانکتونی متعلق به چهار رده دیاتومه‌ها(Bacillariophyceae)، دینوفلاژله هاDinophyceae))،کلروفیسه ها(Chlorophyceae) و جلبک های سبز–آبی(Cyanophyceae) ...
بیشتر
بررسی پلانکتونی آب های جنوبی ساحلی قشم در استان هرمزگان طی دو فصل سرد و گرم و در چهار ایستگاه(ساحل پارک زیتون، ساحل سوزا، ساحل شیب درازو ساحل سلخ) در سال 1395-1394 انجام شد. به طور کلی طی این بررسی، گونه‌های مختلف فیتوپلانکتونی متعلق به چهار رده دیاتومه‌ها(Bacillariophyceae)، دینوفلاژله هاDinophyceae))،کلروفیسه ها(Chlorophyceae) و جلبک های سبز–آبی(Cyanophyceae) شناسایی گردید. فیتوپلانکتون ها تا حد جنس شناسایی شدند، از رده دیاتومه31، از رده دینوفلاژله 11، از رده کلروفیسه 6 و از رده سیانوفیسه 4 جنس شناسایی شدند. میانگین (± خطای استاندارد) تراکم و شاخص‌های سیمپسون، پایلو، شانون و مارگالف به ترتیب 63/9±6705/72 سلول در لیتر، 0/34± 0/82، 12/17±0/1، 9/19±9/0 و 0/38± 2/61 در فصل گرم و 53/2 ±13/ 5666 سلول در لیتر، 0/06± 0/77، 12/11±1/0، 9/17±1/0 و 0/43± 2/26 در فصل سرد به دست آمد. بیشترین میزان شباهت فیتوپلانکتونی فصلی بر اساس ضرایب سورنسن و جاکارد، به ترتیب 0/97 و 0/88 در فصول گرم و سرد بود. همبستگی معنی داری بین تنوع سیمپسون و شانون- وینر با شوری و فسفات مشاهده گردید. در حالیکه تراکم فیتوپلانکتون ها با شوری و pH همبستگی معنا داری نشان داد. نتایج نشان داد مناطق مورد مطالعه از نظر شرایط اکولوژیک دارای رتبه متوسط و جامعه فیتوپلانکتونی از تنوع و غنای نسبتاً خوبی برخوردار است.
آرش شکوری؛ عبدالصمد دهقان؛ مریم یزدانی فشتمی
چکیده
پویایی جمعیت‌ها در ارتباط با محیط زیست آنها است و ثبات زیستگاه و شرایط محیطی به عنوان عامل موثر در تنوع زیستی و فراوانی موجودات زنده مطرح می‌باشد. هدف اصلی از این مطالعه ت تنوع زیستی خرچنگ‌های بستر نرم منطقه جزر و مدی خلیج چابهار می باشد، در طی این پژوهش درصد مواد آلی، رطوبت، دانه بندی رسوب، تراکم، غالبیت، غنای گونه‌ای و یکنواختی ...
بیشتر
پویایی جمعیت‌ها در ارتباط با محیط زیست آنها است و ثبات زیستگاه و شرایط محیطی به عنوان عامل موثر در تنوع زیستی و فراوانی موجودات زنده مطرح می‌باشد. هدف اصلی از این مطالعه ت تنوع زیستی خرچنگ‌های بستر نرم منطقه جزر و مدی خلیج چابهار می باشد، در طی این پژوهش درصد مواد آلی، رطوبت، دانه بندی رسوب، تراکم، غالبیت، غنای گونه‌ای و یکنواختی نیز سنجیده شد. بدین منظور نمونه برداری در یک دوره در اردیبهشت 1388 در سه ایستگاه تیس، جزیره خرچنگ و کنارک صورت گرفت. در این بررسی7 گونه از خانواده Ocypodidae مورد شناسایی قرار گرفت. بر اساس نتایج بدست آمده از شاخص‌های تنوع در سه ایستگاه، جزیره خرچنگ با 5 گونه و کنارک با 1 گونه، به ترتیب دارای بیشترین و کمترین شاخص غنا و تنوع گونه‌ای بودهاند. این در صورتی است که مقایسه آماری تفاوت معنی داری از نظر درصد مواد آلی و دانه بندی در بین سه ایستگاه نشان داد، بطوری که بیشترین درصد مواد آلی و کمترین درصد شن در جزیره خرچنگ مشاهده شد.
مهرناز شیرمحمدی؛ بابک دوست شناس؛ سیمین دهقان مدیسه؛ احمد سواری؛ نسرین سخایی
دوره 12، شماره 1 ، اردیبهشت 1392، ، صفحه 59-66
چکیده
این مطالعه به منظور بررسی تغییرات پراکنش و تنوع پرتاران در منطقه صیادی بحرکان(خلیج فارس)، بر اثر ترال می باشد. نمونه برداری در سه مدت زمانی به صورت قبل از ترال (25 اردیبهشت) و دو هفته(14 شهریور) و سه ماه (23 آبان) بعد از ترال در سال 1389 در سواحل بحرکان انجام شد. به این منظور 18 ایستگاه در دو محدوده عمق 6 و 10 متر تعیین شد. در هر دو عمق دو هفته بعد ...
بیشتر
این مطالعه به منظور بررسی تغییرات پراکنش و تنوع پرتاران در منطقه صیادی بحرکان(خلیج فارس)، بر اثر ترال می باشد. نمونه برداری در سه مدت زمانی به صورت قبل از ترال (25 اردیبهشت) و دو هفته(14 شهریور) و سه ماه (23 آبان) بعد از ترال در سال 1389 در سواحل بحرکان انجام شد. به این منظور 18 ایستگاه در دو محدوده عمق 6 و 10 متر تعیین شد. در هر دو عمق دو هفته بعد از ترال میزان فراوانی پرتاران کاهش معنی داری یافته است(P<0.05)در حالی که در عمق 6 متر بین فراوانی پرتاران در سه ماه و دو هفته بعد از ترال اختلاف معنی داری مشاهده نشده است(P>0.05) و تنها در عمق 10 متری بعد از سه ماه در مقایسه با دو هفته بعد از ترال در فراوانی پرتاران افزایش معنی داری مشاهده شد(P<0.05). تغییرات زی توده پرتاران مشابه با تغییرات فراوانی می باشد. بعد از ترال موجودات با اندازه کوچک غالب شدند. دو هفته بعد از ترال در هر دو عمق فراوانی گونه Cossura longocirrata زیاد و گونه غالب را تشکیل می دهد. در هر دو عمق شاخص غنا مارگالف و تنوع شانون روندی رو به کاهش و غالبیت سیمپسون روندی رو به افزایش را نشان می دهد. همچنین شاخص تراز زیستی پیلو دو هفته بعد از ترال افزایش یافته است درحالی که سه ماه بعد نسبت به دو هفته بعد از ترال کاهش یافته است. بیشترین اثرات ترال بر روی عمق 6 متر بوده است.