علوم زیستی دریا
مریم یعقوب زاده؛ عبدالرسول سلمان ماهینی؛ علیرضا میکاییلی؛ افشین دانه کار
چکیده
اکوسیستم های مانگرو طی سالهای اخیر، علاوه بر تخریب انسانی به وسیله اثرات تغییر اقلیم جهانی نیز تهدید شده اند. یکی از مهم ترین اثرات ناشی از تغییر اقلیم بر جنگل های مانگرو، افزایش جهانی تراز سطح آب دریا و بالتبع آن آب گرفتگی بخشی از ناحیه ساحلی است. بالا آمدن سطح آب دریا موجب عقب نشینی جنگلهای مانگرو در بسیاری از مناطق ...
بیشتر
اکوسیستم های مانگرو طی سالهای اخیر، علاوه بر تخریب انسانی به وسیله اثرات تغییر اقلیم جهانی نیز تهدید شده اند. یکی از مهم ترین اثرات ناشی از تغییر اقلیم بر جنگل های مانگرو، افزایش جهانی تراز سطح آب دریا و بالتبع آن آب گرفتگی بخشی از ناحیه ساحلی است. بالا آمدن سطح آب دریا موجب عقب نشینی جنگلهای مانگرو در بسیاری از مناطق می شود. با این وجود در برخی مناطق، سکونتگاه های انسانی، وجود سازه ها و تاسیسات ساحلی عاملی محدودکننده محسوب می شوند. در این مطالعه با استفاده از دو سناریوی کمترین و بیشترین میانگین بالا آمدن سطح آب دریا در دوره زمانی 2046-2065 مطابق گزارش IPCC و نتایج مطالعات داخلی، پهنه آبگرفتگی ناشی از بالا آمدن سطح دریا در محدوده دو منطقه حفاظت شده حرا در شهرستان بندرخمیر و حرای تیاب در شهرستان میناب تعیین شد. نتایج نشان داد در صورت بالا آمدن سطح آب دریا، پهنه آبگرفتگی در محدوده منطقه حفاظت شده حرا در کمترین و بیشترین مقدار به ترتیب 1000 و 2000 هکتار و در منطقه حفاظت شده تیاب و میناب حدود 3500 و 7000 هکتار خواهد بود. نتایج بررسی پوشش و کاربری اراضی نیز نشان داد بیشتر اراضی پسکرانه مربوط به پوشش مرتعی فقیر و زمین های خالی است و با توجه به پیش بینی های منطقه ای و جهانی در بالا آمدن سطح دریا، در حال حاضر مانعی برای مهاجرت مانگروها به سمت خشکی وجود ندارد. با این وجود تغییرات کاربری اراضی در سال های آینده و طرح های آتی در منطقه باید مورد بررسی قرار گیرد تا تصمیمات مدیریتی مناسب تری در جهت حفظ این اکوسیستم های ارزشمند گرفته شود.